Tuhaf Bir Adamın Günlüğü

Denizi acıtmak isterim Gözlerimle oyarım tenini Yanında yürürken avare Gözüm üstünde derim Kaşlarım çatık yüzüm sert Severim aslında belli etmem Sokaklarda gezerim yalnız başıma Yalnız başıma ezerim yolları Alırım ayağımın altına Hıncımı çıkartırcasına yürürüm Kızsın diye küssün diye Nazımı çeker ses etmez Bir dağ başında olmak Haykırmak isterim göğe Yırtınırcasına var gücümle Yakasına yapışmak isterim Ağlatırım yaş olur akar Çelişkimde boğar bedenimi Derdim kendimle halbuki Denizin, göğün, yolların suçu yok Asıl kendimi, öfkemi, nefretimi Hırpalamak isterim hoyratça Yapamam zayıflığımdan içime ağlarım...

 Öyle bakma dayanamam Bir otobüs garındayım yalnız başıma Soğuk ve sakat bir bankla arkadaşım Gideceğim artık duramıyorum Seni bırakmak ne de zor ne de imkansızmış Öyle bakma dayanamam Önümde bir ufuk var sonu yok Sağım solum karanlık ve ürpertili Ardıma bakamıyorum çünkü ağlıyorsun Seni bırakmak ne de zor ne de imkansızmış Öyle bakma dayanamam Yollar bitiyor yolculuk bitmiyor Uzaklık bitiyor ayrılık bitmiyor Sen duruyorsun ben gidiyorum Seni bırakmak ne de zor ne de imkansızmış Öyle bakma dayanamam Aramızda kalın bir duvar uzuyor Demir taş yığını hepsi bir birinden beter Uzansam dokunacağım sana ama yapamıyorum Seni bırakmak ne de zor ne de imkansızmış

Türkülerde yaşıyorsun sen Türküler kadar diri ve içimizde Kah Çanakkale'de kah Yemen'de Her yerdesin Mehmetim Cihana sığmaz bedenin "Çanakkale içinde vurdular beni Ölmeden mezara koydular beni Of gençliğim eyvah" diyorsun Gençliğine doyamadın Mehmetim Yaşın 15 yaşın 16 yaşın 17 Hadi bilemedin 18'de düştün toprağa Gerisini göremedin Mehmetim Evlenecek çocuklar verecektin bu vatana Torunlar sevecektin belki kucağında Bir zaman gelecek yatağında sekerat halinde Azraile nerede kaldın diyecektin Olmadı Mehmetim olmadı hızlı yaşadın genç göçtün Bu topraklara oluk oluk kanını döktün Ah Mehmetim bilir misin Sen şimdi türkülerdesin Ölmedin Mehmetim şehit oğlu şehitsin Yigit oğlu yiğitsin bunu böyle bilesin Adına destanlar dizildi Mehmetim Adına ağıtlar yakıldı Yine yetmedi bilir misin Şuncacık ömrünle şuncacık bedenin Toprağa sığmadı göğe taştı Mehmetim Türkülerde yaşıyorsun sen Türküler kadar diri ve içimizde Silahını sıkı sıkıya tut